کاهش شدت ام اس به کمک یک متابولیت میکروبیوم روده

به گزارش روابط پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، مکمل های ایندول 3-لاکتات indole 3-lactate (ILA)، یک مولکول ساخته شده توسط باکتری های روده، به طور قابل توجهی شدت بیماری ام اس را کاهش داد و ترمیم میلین را در مدل های موش مولتیپل اسکلروزیس (MS) ارتقا داد.

این بر اساس یافته های جدید ارائه شده توسط دکتر لاریسا جانک، محقق فوق دکتری در دانشگاه جانز هاپکینز، در انجمن آمریکا برای درمان و تحقیقات در مولتیپل اسکلروزیس (ACTRIMS) 2024 است که از 29 فوریه تا 2 مارس در فلوریدا و به صورت مجازی برگزار شد.

جانک گفت: نتایج ما نشان می دهد که ILA می تواند یک عامل جدید میلین سازی مجدد بالقوه ایمن باشد.

سخنرانی جانک با عنوان (بازیابی عدم تعادل مرتبط با مولتیپل اسکلروزیس متابولیت های ایندول روده باعث افزایش میلین و سرکوب التهاب عصبی می شود.) می باشد.

دستگاه گوارش انسان میزبان میلیاردها باکتری و دیگر موجودات میکروسکوپی است که مجموعاً میکروبیوم روده نامیده می شوند. مشخص شده است که باکتری های روده می توانند نقش مهمی در تأثیرگذاری بر سلامت و بیماری، نه تنها در روده ها، بلکه در کل بدن داشته باشند.

یکی از اصلی ترین راه هایی که میکروبیوم روده بر سلامت سایر قسمت های بدن تأثیر می گذارد، از طریق متابولیت ها - مولکول های ساخته شده توسط باکتری های روده که در جریان خون قرار می گیرند است که در کل بدن گردش می کنند.

ILA یک متابولیت میکروبیوم روده است که نشان داده شده است در افراد مبتلا به ام اس تنظیم نشده است. به طور خاص، داده های قبلی نشان می دهد که بیماران ام اس تمایل دارند سطح ILA کمتر از حد طبیعی در خون و باکتری های تولیدکننده ILA در روده شان کمتر باشد.

جانک و همکارانش با استفاده از دو مدل موش شروع به آزمایش کردند که آیا افزایش سطح ILA ممکن است در MS مفید باشد. ILA با قرار دادن مکمل های متابولیت در آب آشامیدنی موش ها به آنها داده شد.

در یک مدل موش، آنسفالومیلیت خودایمنی تجربی (EAE)، موش ها اساساً واکسینه می شوند تا یک حمله ایمنی علیه میلین، یک پوشش چربی در اطراف رشته های عصبی ایجاد کنند. در ام اس، التهاب به میلین آسیب می رساند و باعث آسیب سلول های عصبی می شود که علائم بیماری را تحریک می کند.

در مدل دیگر، موش ها با کوپریزون، یک ماده شیمیایی سمی که باعث آسیب به میلین می شود، تحت درمان قرار گرفتند.

نتایج نشان داد که مکمل ILA باعث کاهش شدت بیماری در هر دو مدل شد. در EAE، موش هایی که ILA دریافت کردند، مشکلات حرکتی کمتری داشتند و سلول های ایمنی کمتری در مغزشان داشتند که نشان دهنده کاهش پاسخ التهابی است.

به طور مداوم، آزمایش های اضافی در مدل های سلولی نشان داد که قرار گرفتن در معرض ILA تعداد و فعالیت التهابی سلول های ایمنی در نخاع را کاهش می دهد. این تأثیری بر سلول های T و سلول های میلوئیدی داشت که هر دو در حمله التهابی که باعث MS می شود، دخیل هستند.

جانک گفت: به طور کلی، می توانیم نتیجه بگیریم که ILA التهاب عصبی را کاهش می دهد و تأثیر مستقیمی بر [سلول های ایمنی] دارد و فعال سازی آن ها را کاهش می دهد.

در مدل کوپریزون، موش هایی که ILA دریافت کردند، پس از خروج سم، ترمیم میلین (ریمیلیناسیون) گسترده تری داشتند.

آزمایش های اضافی در مدل های سلولی، با استفاده از سلول های انسان و موش، نشان داد که ILA بلوغ الیگودندروسیت ها را که سلول های اصلی مسئول ساخت و ترمیم میلین در مغز هستند، افزایش می دهد. این اثرات زمانی کاهش یافت که سلول ها فاقد گیرنده پروتئینی به نام AhR بودند که به این معنی است که ILA به AhR متصل می شود تا رشد الیگودندروسیت را تحریک کند.

محققان در چکیده خود نوشتند: این مطالعه مکانیسم جدیدی را شناسایی می کند که از طریق آن عدم تعادل متابولیت روده در ام اس بر التهاب عصبی و ترمیم تاثیر می گذارد و مکمل ILA را به عنوان درمانی برای بازگرداندن این تعادل پیشنهاد می کند.

در مدل های موش، محققان دریافتند که مکمل ILA منجر به کاهش سطوح دیگر متابولیت میکروبیوم روده به نام ایندول 3-استات (IAA) می شود. تحقیقات قبلی نشان داده است که نسبت IAA به ILA در بیماران ام اس به طور غیر طبیعی بالا است.

آزمایش های اضافی نشان داد که IAA باعث کاهش میلین سازی مجدد در موش ها شد و بلوغ الیگودندروسیت های سازنده میلین را در مدل های سلولی کاهش داد.

این نتایج نشان می دهد، علاوه بر اثرات مستقیم آن بر سلول های ایمنی و سلول های مغز، ILA همچنین سطوح گردش خون IAA، یک متابولیت مسدودکننده میلین سازی مجدد را کاهش می دهد.

بر اساس یافته ها، جانک پیشنهاد کرد که دادن مکمل های ILA به افراد مبتلا به MS، به ویژه افرادی که سطوح پایینی از متابولیت دارند، ممکن است مفید باشد. با این حال، او تاکید کرد که تحقیقات بیشتری برای ترجمه این یافته ها به عمل بالینی مورد نیاز است.