کاهش بروز سندرم شوک سمی با پروبیوتیک ها

به گزارش روابط پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، ترکیب دو باکتری در پروبیوتیک ها می تواند بروز سندرم شوک سمی را کاهش دهد.

یک مطالعه اخیر نشان داده است که سویه های 2 باکتری، Lactobacillus acidophilus و Lacticaseibacillus rhamnosus، با موفقیت از تولید سوپرآنتی ژن هایی که باعث سندرم شوک سمی می شوند، در آزمایشات مهار کردند. علاوه بر این، L. acidophilus، رشد سویه های استافیلوکوکوس اورئوس را که پروتئین های مشکل ساز را تولید می کنند، مهار کرد.

این یافته ها در مجله Microbiology Spectrums Society for Microbiologys American منتشر شد.

میکروب بیماریزا استافیلوکوکوس اورئوس می تواند پوست و غشاهای مخاطی را در سراسر بدن، به ویژه واژن و دستگاه گوارش، کلونی کند. یک سویه بدخیم از این باکتری پروتئین هایی تولید می کند که باعث ایجاد سندرم شوک سمی (TSS) می شود، بیماری که با شروع سریع تب، بثورات آشکار ( telltale rash )، و بدون درمان، نارسایی چند عضوی مشخص می شود. در واژن، TSS با یک واکنش تهدید کننده زندگی از طرف سیستم ایمنی همراه است. پروبیوتیک ها ممکن است به پیشگیری از بیماری قبل از شروع آبشار سیتوکین کمک کنند.

افزودن پروبیوتیک ها به تامپون ها یا سایر محصولات قاعدگی می تواند خطر ابتلا به TSS و بروز جهانی TSS مرتبط با قاعدگی را کاهش دهد. شلیورت گفت که چنین اقدام پیشگیرانه ای می تواند به نفع میلیون ها انسان آسیب پذیر باشد. او گفت: ما می دانیم که 20 درصد از افراد بالای 12 سال نمی توانند آنتی بادی بسازند و هرگز آنتی بادی علیه سندرم شوک سمی نمی سازند.

Schlievert چندین دهه است که TSS و پیشگیری از آن را مطالعه کرده است. در اوایل دهه 1980، او اولین محققی بود که سمی را شناسایی کرد که باعث واکنش بیش از حد سیستم ایمنی می شود و نشان داد که چگونه تامپون های با جذب بالا تولید آن سم را در صورت وجود استافیلوکوکوس اورئوس تسهیل می کند.

او گفت که انگیزه کار جدید مشاهداتی است که در یک مطالعه قبلی انجام شده است. چند سال پیش، او و همکارانش 205 زن را استخدام کردند تا آزمایش کنند که آیا یک مخلوط مولکولی جدید، وقتی به تامپون اضافه می شود، می تواند باکتری های بیماری زا را مهار کند یا خیر. این مولکول در برابر باکتری E. coli و سایر پاتوژن ها مؤثر بود، اما محققان متوجه یک پیامد غیرمنتظره شدند.

شلیورت گفت: برخی از زنان در گروه درمان دارای رشد شدید لاکتوباسیل بودند. مطالعات بیشتر نشان داد که 9 نفر از این زنان تنها با L. crispatus و بدون باکتری دیگر کلونیزه شدند. شلیورت گفت در تحقیقات میکروبیولوژی، کلونیزاسیون توسط یک باکتری منفرد اغلب ناسالم تلقی می شود. با این حال، در این مورد، اقدام موثری علیه استافیلوکوکوس اورئوس بیماری زا ارائه کرد.

شلیورت گفت: باکتری لاکتوباسیلوس قبلاً ایمن بوده است و کار جدید نشان می دهد که درمان با L. crispatus به تنهایی یا L. acidophilus و L. rhamnosus در ترکیب، می تواند به طور چشمگیری خطر TSS را در جمعیت های آسیب پذیر کاهش دهد. سویه های استافیلوکوکوس اورئوس همچنین می توانند باعث انتروکولیت شوند که یک پاسخ ایمنی تهدید کننده حیات در روده است. به گفته Schlievert، پروبیوتیک ها همچنین ممکن است به کاهش تولید پروتئین های خطرناک برای آن بیماری کمک کنند.

در کارهای جاری و آینده، Schlievert و تیمش در حال بررسی نحوه استفاده از پروبیوتیک ها برای جلوگیری از عفونت استاف پوست هستند. پوست افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک، یا مبتلا به دیابت نوع 2، اغلب با سویه های استافیلوکوکوس اورئوس که سوپرآنتی ژن تولید می کنند، کلونیزه می شود که اغلب به درمان با آنتی بیوتیک های استاندارد مقاوم هستند. در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، آن سوپرآنتی ژن ها می توانند منجر به زخم پا شوند که در صورت عدم درمان موفقیت آمیز می تواند منجر به قطع عضو شود.