پرورش گیاهان خوراکی در ماه

ناسا تحقیقات خود را به پایان رسانده و آماده حرکت به سوی ماه است. انسان ها به زودی به ماه باز خواهند گشت این بار در یک پایگاه سرنشین دار. اما اگر قرار است این پروژه موفق شود، فضانوردان باید بتوانند غذای خود را پرورش دهند. محققان نروژی در حال انجام این امر هستند.

گالینا سیمونسن، محقق SINTEF می گوید خاک ماه، در اصل پودری است که در آن رشد گیاهان دشوار است. گویی این کافی نیست، دمای ماه می تواند در طول روز به 200 درجه برسد و در شب به منفی 183 درجه برسد. با وجود این، سیمونسن و همکارانش که به عنوان بخشی از پروژه بین المللی LunarPlant که توسط تحقیقات اجتماعی NTNU و مرکز تحقیقات بین رشته ای در فضا (CIRIS) اداره می شود، کار می کنند، معتقدند که امکان رشد گیاهان خوراکی در ماه ( اصطلاحا گیاهان سالاد: گیاهانی که عموما به منظور مصرف برگ ها آنها کشت می شوند) وجود خواهد داشت

چنین امری مستلزم استفاده منطقی از منابع موجود، همراه با نور کافی و فضای مصنوعی است. همچنین نیاز به یافتن جایگزینی برای خاک حاصلخیز وجود دارد.

اما سیمونسن می گوید: «شاید قبلاً درباره هیدروپونیک شنیده باشید. او توضیح می دهد: "این روشی برای پرورش گیاهان در آب است که اگر آب حاوی مواد مغذی کافی باشد کاملاً امکان پذیر است. استفاده از این روش برای موفقیت این پروژه ضروری است.

چقدر آب در ماه وجود دارد؟

سیمونسن می گوید: داده های رادار نشان می دهند که مناطق قطبی ماه بیش از 600 میلیارد کیلوگرم یخ در خود جای می دهند. این مقدار برای پر کردن حدود 240000 استخر در اندازه المپیک کافی است. او توضیح می دهد که یخ ها ذوب می شوند و آبی را تشکیل می دهند که برای پرورش گیاهان غذایی استفاده می شود.با این حال، رشد گیاهان در آب مستلزم آن است که آب حاوی مواد مغذی کافی باشد. کودی که در ماه مورد استفاده قرار می گیرد در واقع توسط خود فضانوردان به شکل فضولات انسانی (ادرار آنها) فراهم می شود.

اینجاست که اصطلاح طلای مایع وارد می شود. علاقه مندان به باغبانی می دانند که این نامی است که به ادرار رقیق شده در آب داده شده است. بسیاری از تخت گل ها به لطف بیش از چند قطره طلای مایعشکوفا شده اند. با این حال، به طور معمول استفاده از ادرار به عنوان کود برای گیاهان در نظر گرفته شده برای مصرف انسان توصیه نمی شود. یکی از چالش های این پروژه این است که بفهمیم چگونه می توانیم از این منبع به طور ایمن استفاده کنیم.

یکی دیگر از جنبه های پروژه LunarPlant تمرکز بر خاک است. یا به عبارت دقیق تر در مورد ماه، کمبود خاک. خاک روی زمین نه تنها مواد مغذی را فراهم می کند، بلکه زیستگاهی است که گیاهان در آن زندگی می کنند.

برای ایستادن، گیاهان ترجیح می دهند سکونتی جامد داشته باشند که در آن ریشه های خود را بچرخانند. در حال حاضر، پشم سنگ توسط برخی از باغبانان هیدروپونیک استفاده می شود. اما پشم سنگ ماده ای پایدار نیست، حداقل در ماه.

بنابراین، بستر ضروری است، اما همچنین مهم است که بدانیم آب موجود در آن چگونه رفتار می کند. به عنوان مثال، برخی از گیاهان غرقاب شدن را دوست ندارند. سیمونسن می گوید: نباید اجازه داد آب راکد شود. همیشه باید جریان آب کافی وجود داشته باشد. هم هوا و هم آب باید به طور موثر از طریق مواد منتقل شوند تا از رشد گیاه سالم اطمینان حاصل شود. بستر باید به اندازه کافی مقاوم باشد تا گیاه کاملاً توسعه یافته را پشتیبانی کند و در عین حال ریشه ها را قادر به انجام این کار کند.

سوال اینجاست آیا می توانیم از این فناوری برای رشد گیاهان در مناطق نامناسب روی زمین نیز استفاده کنیم؟

سیمونسن می گوید: این روش کشت را می توان در هر مکانی به کار برد، و به ویژه در زمینه استفاده از منابع مهم است. ادرار حاوی فسفر است که یک منبع تجدید ناپذیر است و پشم سنگ که در حال حاضر در تعدادی از موقعیت ها استفاده می شود.