هدف جدید درمان بیماری های ناتوان کننده پوست

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، تیمی به رهبری دانشمندان موسسه علوم زیست پزشکی ترینیتی (TBSI) هدف احتمالی را برای درمان بیماری پوستی ناتوان کننده هیدرادنیت چرکی (HS) کشف کرده اند که یک بیماری پوستی دردناک، مزمن و التهابی است که می تواند چندین دهه ادامه داشته باشد. علیرغم اینکه تا 1٪ از جمعیت را تحت تأثیر قرار می دهد، اغلب کمتر شناخته شده و تشخیص داده نمی شود. با توجه به عوارض بالای آن، کاهش کیفیت زندگی و خط سیر بیماری که درک ضعیفی از آن وجود دارد، نیازی برآورده نشده برای گزینه های درمانی موثر وجود دارد و درمان های جدید به شدت مورد نیاز است.

در تحقیق جدیدی که در مجله بریتانیایی درماتولوژی به سرپرستی دکتر بری موران و کانر اسمیت از دانشکده بیوشیمی و ایمونولوژی ترینیتی و پروفسور ژان فلچر از دانشکده پزشکی منتشر شد، دانشمندان تعداد سلول های ایمنی پیش التهابی را درنمونه های جمع آوری شده از بیماران HS پوست افزایش دادند. در میان سایر جمعیت های ایمنی که معمولاً در پوست سالم نادر هستند، این سلول ها شامل سلول های Th17، سلول های B، سلول های پلاسما و نوتروفیل ها می شوند. هنگامی که محققان پروفایل ژنی هزاران نفر از این سلول ها را تجزیه و تحلیل کردند، متوجه شدند که ژن ها و مسیرهای مرتبط با سلول های Th17 مرتبط با التهاب، سیتوکین های IL-17 و IL-1β و مجموعه التهابی به نام التهاب NLRP3 در HS پوست و به ویژه در نمونه هایی با بار التهابی بالاافزایش یافته است. نکته مهم، با توجه به کشف یک هدف بالقوه برای درمان، دانشمندان سپس نشان دادند که مسدود کردن این التهاب NLRP3 با یک مهارکننده مولکول کوچک به طور قابل توجهی باعث کاهش ترشح واسطه های التهابی کلیدی در نمونه های پوست HS می شود.

مطالعه اخیر اولین اثبات و این اصل را ارائه می دهد که مهار التهاب NLRP3 التهاب را در پوست HS کاهش می دهد و به این ترتیب، یک هدف بالقوه برای درمان این وضعیت ناتوان کننده پیدا می شود. در نهایت، اکنون منطقی برای هدف قرار دادن وجود دارد. التهاب در HS با استفاده از مهارکننده های مولکولی کوچک، که در حال حاضر برای نشانه های دیگر در حال آزمایش هستند. این یک تلاش واقعی مشترک بین شرکای بالینی در بیمارستان دانشگاه سنت وینسنت، به ویژه پروفسور برایان کربی و تیمش بود که بیماران را انتخاب کردند و ورودی های بالینی ارزشمندی را ارائه کردند.

امید است که این مطالعه بتواند تحقیقات بالینی بیشتری را در مورد مناسب بودن هدف گیری NLRP3 التهابی برای درمان HS انجام دهد. این مهارکننده های مولکولی کوچک که سلول التهابی NLRP3 را هدف قرار می دهند، ممکن است راه های درمانی جدیدی فراتر از درمان های بیولوژیکی در حال حاضر (یا احتمالاً مورد تأیید) در درمان HS ارائه دهند.