نام جدیدی برای همزیستی

محققان مؤسسه گیاه شناسی، آکادمی علوم چک، رابطه همزیستی بین قارچ ها و جلبک ها را توصیف کردند که علم تاکنون تا حد زیادی نادیده گرفته شده است. همزیستی جلبک ها و بازیدیومیست های کورتیکوئیدی که در جنگل های معتدل رایج هستند، نام جدیدی به نام آلکوبیوز داده اند. Jan Vondrák از دپارتمان تاکسونومی، موسسه گیاه شناسی، و اولین نویسنده این مطالعه می گوید: «سال ها پیش، در طول سفرهای میدانی، بارها و بارها در حیرت یافتن لایه ای از جلبک های سبز بودیم که در آن برخی از پوشش های قارچی روی چوب یا پوست آن وجود داشت. به اصطلاح قارچ های کورتیکوئیدی) مختل می شوند. ما کشف کردیم که این یک همزیستی نزدیک از قارچ ها و جلبک ها است، نه گلسنگ، زیرا قارچ برای تغذیه به جلبک خود وابسته نیست. محققان اصطلاح جدیدی را برای این نوع همزیستی معرفی کردند: آلکوبیوز، که از حروف سه کلمه کلیدی: جلبک، قارچ کورتیکوئیدی و همزیستی تشکیل شده است. در طی چندین سال، تیم محققان تعداد زیادی نمونه جمع آوری کردند و توالی DNA شرکای جلبکی و قارچی را انجام دادند. آنها کشف کردند که همزیستی بسیار رایج است و در بسیاری از قارچ های کورتیکوئیدی در کلاس آگاریکومیست ها رخ می دهد. گونه های قارچی منفرد معمولاً به یک گونه جلبکی خاص از طیفی از جلبک هایی که در الکوبیزهای مختلف توصیف شده اند وفادار هستند. اندازه گیری های فیزیولوژیکی فعالیت جلبک در آلکوبیوزها تأیید کرد که جلبک ها زنده، فعال هستند و به شدت درگیر فتوسنتز هستند، که ثابت می کند که آنها در داخل بافت قارچی رشد می کنند. آلکوبیوزها شباهت قابل توجهی به گلسنگ ها دارند، اما با آنها تفاوت دارند در این که شریک قارچی برای تغذیه به جلبک خود وابسته نیست.

بنابراین موضوع ناشناخته اصلی این است که این همزیستی از چه جهت برای هر یک از شرکا مفید است. با این حال، اکتشاف ما همچنین سوالات زیادی در رابطه با پارامترهای جغرافیایی، اکولوژیکی و طبقه بندی همزیستی ایجاد می کند، مانند اینکه آیا تنوع آلکوبیوزها از مناطق قطبی به مناطق گرمسیری افزایش می یابد یا خیر. قبلا در مقالات ذکر شده است. با این حال، بیشتر اوقات، اینها فقط نظرات تکه تکه ای بود مبنی بر اینکه فلان گونه قارچ کورتیکوئیدی اغلب همراه با جلبک یافت می شود. ما اولین کسانی بودیم که آلکوبیوزها را به عنوان یک پدیده گسترده که شامل تعداد زیادی جلبک و قارچ است، درک کردیم.

در طول تحقیقات خود، نویسندگان همچنین دریافتند که گسترش آلکوبیوزها توسط گاستروپود های کوچکی که اغلب از قارچ های کورتیکوئیدی تغذیه می کنند، کمک می کند. فضولات آنها حاوی سلول های زنده جلبک و قارچ است که اندکی بعد باعث ایجاد پوشش آلکوبیوتیک جدید می شود. این نوع تولید مثل شبیه گلسنگ isidia (یعنی ساختارهای گلسنگ تالوس خاص مورد استفاده در تولید مثل رویشی) است.دانشمندان مؤسسه گیاه شناسی رابطه ای همزیستی را توصیف کرده اند که در اروپا بسیار رایج است، اما با وجود این واقعیت که نسل های زیادی از طبیعت گرایان در اروپا آمده اند و رفته اند، تاکنون مورد توجه قرار نگرفته است. به این ترتیب فضای جدیدی برای مطالعه بیشتر آلکوبیوزها از دیدگاه های مختلف توسط زیست شناسان حرفه ای و علاقه مندان به زیست شناسی باز شده است. زیرا آلکوبیوزها به وضوح با چشم غیرمسلح قابل مشاهده هستند و به راحتی می توان آنها را از قارچ های مشابه که این نوع رابطه را تشکیل نمی دهند تشخیص داد.