نابودی باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک با سنتز پلیمرهای جدید

به گزارش روابط پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک به یک تهدید به سرعت در حال رشد برای سلامت عمومی تبدیل شده اند. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده، هر ساله بیش از 2.8 میلیون عفونت به این بیماری مبتلا می شوند. بدون آنتی بیوتیک های جدید، حتی صدمات و عفونت های معمولی نیز می توانند کشنده شوند.

به لطف همکاری دانشگاه A&M تگزاس که خانواده جدیدی از پلیمرها را توسعه داده است که قادر به کشتن باکتری ها بدون ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی با ایجاد اختلال در غشای این میکروارگانیسم ها هستند، اکنون دانشمندان یک قدم به حذف این تهدید نزدیک شده اند.

دکتر کوئنتین مایچودل، استادیار دپارتمان شیمی و سرب، گفت: پلیمرهای جدیدی که ما سنتز کردیم می توانند با ارائه مولکول های ضد باکتریایی که از طریق مکانیسمی عمل می کنند که به نظر نمی رسد باکتری ها در برابر آن مقاومت ایجاد کنند، به مبارزه با مقاومت آنتی بیوتیکی در آینده کمک کند. محقق در این تحقیق، در 11 دسامبر در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شد.

آزمایشگاه Michaudel با کار در سطح مشترک شیمی آلی و علم پلیمر، توانست با طراحی دقیق یک مولکول با بار مثبت، پلیمر جدید را سنتز کند که می توان آن را بارها stich کرد تا یک مولکول باردار تکرارشونده با استفاده از یک کاتالیزور با دقت انتخاب شده به نام AquaMet تشکیل شود.

به گفته Michaudel، با توجه به اینکه باید غلظت بالایی از بارها را تحمل کند و همچنین محلول در آب باشد، این کاتالیزور کلیدی است.

پس از دستیابی به موفقیت، آزمایشگاه Michaudel پلیمرهای خود را در برابر دو نوع اصلی باکتری مقاوم به آنتی بیوتیک - E. coli و استافیلوکوکوس اورئوس (MRSA) - با همکاری گروه دکتر جسیکا شیفمن در دانشگاه ماساچوست آمهرست آزمایش کردند.محققان همچنین سمیت پلیمرهای خود را در برابر گلبول های قرمز انسان آزمایش کردند.

Michaudel توضیح داد: یک مشکل رایج در مورد پلیمرهای ضد باکتری عدم انتخاب پذیری بین باکتری ها و سلول های انسانی هنگام هدف قرار دادن غشای سلولی است. کلید این است که تعادل درستی بین مهار موثر رشد باکتری ها و کشتن بی رویه چندین نوع سلول ایجاد کنیم.

Michaudel می گوید که این تیم اکنون بر روی بهبود فعالیت پلیمرهای خود در برابر باکتری ها تمرکز خواهد کرد - به ویژه، انتخاب پذیری آنها برای سلول های باکتریایی در مقابل سلول های انسانی - قبل از اینکه به سنجش های in vivo بروند.