مطالعات جدید محققان درباره ارتباط میکروبیوم روده و نقرس

به گزارش روابط پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، در مطالعه ای که اخیراً در مجله Nutrients منتشر شده است، محققان با استفاده از تصادفی سازی مندلی (MR)،علت ارتباط بین ترکیب میکروبیوم روده (GM)، نقرس و مقادیر اورات سرولوژیکی (SUA) را بررسی کردند.

نقرس، یک بیماری التهابی شایع که با سطوح بالای SUA مشخص می شود، با سایر اختلالات متابولیک مرتبط است. GM ممکن است با تأثیر بر متابولیسم اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه و پورین ها بر متابولیسم اسید اوریک تأثیر بگذارد.

در مطالعه حاضر، محققان تاثیر میکروبیوم روده بر رشد نقرس را ارزیابی کردند.

محققان از داده های مطالعه انجمن گسترده ژنوم GM (GWAS) با همکاری MiBioGen، از جمله توالی یابی ریبونوکلئیک اسید ریبوزومی (RNA) 16s و اطلاعات ژنوتیپ برای 18340 نفر استفاده کردند.

این مطالعه شامل 211 گونه میکروبی بود که به ترتیب به 131، 35، 20، 16 و نه جنس، خانواده، راسته، طبقات و فیلا تقسیم شدند. داده های GWAS برای سطوح اورات سرولوژیکی از یک متاآنالیز در دسترس عموم به دست آمد که شامل داده های ارائه شده توسط 457690 نفر بود که در 74 مطالعه شرکت کردند.

پس از حذف 15 گونه میکروبی روده ناشناخته از داده های MiBioGen، 196 گونه میکروبی روده از پنج سطح برای تجزیه و تحلیل در دسترس بود. در مجموع، 2410 و 2412 ( instrumental variablesیاIV ) به ترتیب با 196 گونه میکروبی روده برای سطوح سرولوژیکی اورات و نقرس همراه بودند.

تجزیه و تحلیل تصادفی مندلی معکوس نشان داد که شش پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی مرتبط با نقرس برای پنج گونه از میکروب های روده و 35 پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی مربوط به سطوح اورات سرولوژیکی برای 31 گونه میکروبی است، که نشان می دهد نقرس بر ترکیب پنج گونه GM تأثیر می گذارد در حالی که سطوح SUAبر ترکیب 30 گونه GM تأثیر گذاشت.

سطوح SUA همبستگی منفی با سویه های Lachnospiraceae FCS020 و NC2004 نشان داد. با ترکیب تحقیقات قبلی، محققان یک حلقه بازخورد منفی بالقوه بین شاخه Actinobacteria و سطوح SUA پیشنهاد کردند.

در مقابل، اشرشیا با سطوح سرولوژیکی اورات ارتباط مثبت داشت. علاوه بر این، نقرس با ملایناباکتری ها و بتاپروتئوباکتری ها با مقادیر odds ratio (OR) به ترتیب 1.1 و 1.2 همبستگی مثبت داشت. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل نشان داد که میکروب هایی مانند Actinomycetales، Gastranaerophilales، Burkholderiales، Actinomycetaceae، و Porphyromonadaceae خطرات نقرس را با مقادیر OR به ترتیب 1،2، 1.1، 1.3، 1.2 و 1.2 افزایش دادند.

علاوه بر این، ارتباط مثبتی بین Ruminococcaceae UCG011 (OR ,1.1) و نقرس مشاهده شد. در مقابل، گونه Anaerotruncus (OR,0.8)ارتباط منفی با نقرس نشان داد.

این تیم دو رابطه جدید را پیشنهاد کردند که گونه های GM (جنس Prevotella و جنس Faecalibacterium)، سطوح SUA و نقرس را به هم متصل می کنند. در حالی که Prevotella با سطوح سرولوژیکی اورات و نقرس مرتبط بود، یک همبستگی منفی برای Faecalibacterium مشاهده شد.

به طور کلی، یافته های مطالعه نشان داد که فراوانی گونه های GM پیش بینی شده ژنتیکی تأثیر کلیدی بر سطوح SUA و ایجاد نقرس دارد. علاوه بر این، ترکیب GM تحت تأثیر سطوح نقرس و SUA قرار دارد. این یافته ها اطلاعات مهمی را برای درمان نقرس ارائه می دهد. با این حال، مطالعه گسترده تر ضروری است. بررسی فرآیندهای مولکولی پشت برهمکنش های متقابل بین سطوح GM و نقرس یا SUA، به آزمایش های حیوانی و تحقیقات جمعیتی بیشتری نیاز دارد.