مدیریت دیابت نوع 1 با دستگاه پانکراس بیونیک

به گزارش روابط پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، دستگاهی به نام پانکراس بیونیک که از فناوری نسل بعدی برای تحویل خودکار انسولین استفاده می کند، در حفظ سطح گلوکز (قند) خون در محدوده طبیعی مؤثرتر از مدیریت استاندارد مراقبت در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 بود. این کارآزمایی عمدتاً توسط موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی بخشی از مؤسسه ملی بهداشت، تأمین مالی شد و در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شد.

سیستم های تحویل خودکار انسولین که به آنها پانکراس مصنوعی یا سیستم های کنترل حلقه بسته نیز می گویند، سطح گلوکز خون فرد را با استفاده از یک مانیتور مداوم گلوکز ردیابی می کنند و به طور خودکار هورمون انسولین را در صورت نیاز با استفاده از پمپ انسولین تحویل می دهند. این سیستم ها جایگزین تست سطح گلوکز با انگشت، مانیتور مداوم قند با تحویل جداگانه انسولین از طریق تزریق های روزانه متعدد یا پمپ بدون اتوماسیون می شوند.

در مقایسه با سایر فناوری های موجود در لوزالمعده مصنوعی، پانکراس بیونیک به ورودی کمتری از کاربر نیاز دارد و اتوماسیون بیشتری را فراهم می کند زیرا الگوریتم های دستگاه به طور مداوم دوزهای انسولین را بر اساس نیاز کاربران تنظیم می کنند. کاربران پانکراس بیونیک را با وارد کردن وزن بدن خود در نرم افزار دوز دستگاه در زمان اولین استفاده، مقداردهی اولیه می کنند.

دکتر Guillermo Arreaza Rubin، مدیر برنامه فناوری دیابت NIDDK، گفت: کنترل شدید قند خون در مدیریت دیابت مهم است و بهترین راه برای جلوگیری از عوارضی مانند بیماری های چشم، عصبی، کلیوی و قلبی عروقی است. فناوری لوزالمعده بیونیک سطح جدیدی از سهولت را برای مدیریت روزانه دیابت نوع 1 معرفی می کند که ممکن است به بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

این کارآزمایی 13 هفته ای، که در 16 سایت بالینی در سراسر ایالات متحده انجام شد، 326 شرکت کننده 6 تا 79 ساله را که دیابت نوع 1 داشتند و حداقل یک سال از انسولین استفاده می کردند، ثبت نام کرد. شرکت کنندگان به طور تصادفی در یک گروه درمانی با استفاده از دستگاه پانکراس بیونیک یا یک گروه کنترل استاندارد مراقبت با استفاده از روش تحویل انسولین شخصی خود قبل از مطالعه قرار گرفتند. به همه شرکت کنندگان در گروه کنترل یک مانیتور مداوم گلوکز ارائه شد و تقریباً یک سوم از گروه کنترل در طول مطالعه از فناوری پانکراس مصنوعی موجود تجاری استفاده می کردند.

در شرکت کنندگانی که از پانکراس بیونیک استفاده می کردند، هموگلوبین گلیکوزیله، معیاری برای کنترل طولانی مدت گلوکز خون یک فرد، از 7.9٪ به 7.3٪ بهبود یافت، اما در بین گروه کنترل استاندارد مراقبت بدون تغییر باقی ماند. شرکت کنندگان در گروه پانکراس بیونیک 11 درصد زمان بیشتری، تقریباً 2.5 ساعت در روز، در محدوده گلوکز خون مورد نظر نسبت به گروه کنترل سپری کردند. این نتایج در شرکت کنندگان جوان و بزرگسال مشابه بود و بهبود در کنترل گلوکز خون در میان شرکت کنندگانی که سطح گلوکز خون بالاتری در ابتدای مطالعه داشتند، بیشتر بود.

دکتر استیون راسل ( رئیس مطالعه، دانشیار پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد، و پزشک کارکنان بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون) گفت: مشاهده ما مبنی بر اینکه این سیستم می تواند به طور ایمن کنترل گلوکز را تا حدی که ما پیدا کرده ایم بهبود بخشد، و این کار را با وجود نیاز به اطلاعات کمتر از سوی کاربران و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی انجام می دهد، پیامدهای مهمی برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به دیابت دارد.

هایپرگلیسمی یا قند خون بالا، ناشی از مشکلات تجهیزات پمپ انسولین، شایع ترین عارضه جانبی گزارش شده در گروه پانکراس بیونیک بود. تعداد حوادث خفیف هایپوگلیسمی یا قند خون پایین کم بود و بین گروه ها تفاوتی نداشت. فراوانی هایپوگلیسمی شدید بین گروه مراقبت استاندارد و پانکراس بیونیک تفاوت آماری نداشت.

چهار مقاله همراه نیز در Diabetes Technology and Therapeutics منتشر شد که دو مورد از آنها نتایج دقیق تری را در میان شرکت کنندگان بزرگسال و جوان ارائه کردند. مقاله سوم نتایج یک مطالعه توسعه ای را گزارش کرد که در آن شرکت کنندگان از گروه کنترل استاندارد مراقبت به مدت 13 هفته به استفاده از پانکراس بیونیک روی آوردند و بهبودهایی را در کنترل گلوکز مشابه گروه پانکراس بیونیک در کارآزمایی تصادفی تجربه کردند. در مقاله چهارم، نتایج نشان داد که استفاده از لوزالمعده بیونیک با انسولین سریع الاثر در 114 شرکت کننده بزرگسال، کنترل گلوکز را به اندازه استفاده از دستگاه با انسولین استاندارد بهبود بخشید.