شناسایی نشانگرهای متیلاسیون برای خطر اسکیزوفرنی در نوزادان

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، یک تیم تحقیقاتی بین المللی به سرپرستی محققان دانشگاه مشترک المنافع ویرجینیا برای اولین بار نشانگرهایی را شناسایی کردند که ممکن است در اوایل زندگی نشان دهند که فرد مستعد ابتلا به اسکیزوفرنی است. توانایی پیش بینی خطر ابتلا به اسکیزوفرنی در مراحل بعدی زندگی ممکن است امکان تشخیص و مداخله زودهنگام را فراهم کند که محققان امیدوارند تأثیر این بیماری را بر افراد، خانواده ها و جوامع کاهش دهد.

اسکیزوفرنی یک اختلال روانپزشکی جدی است که اغلب در سنین جوانی تشخیص داده می شود. این بیماری 1% از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند اثرات ناتوان کننده ای مانند احساس از دست دادن تماس با واقعیت ایجاد کند. به گفته سازمان بهداشت جهانی، افراد مبتلا به این اختلال سه برابر بیشتر در معرض مرگ زودهنگام هستند و اغلب با تبعیض، انزوای اجتماعی و بیماری های جسمی ناتوان کننده مواجه می شوند. اگرچه اسکیزوفرنی شامل یک جزء ژنتیکی ارثی است، شواهد قوی وجود دارد که عوامل محیطی در ابتلای فرد به این بیماری نقش دارند. این عوامل محیطی می توانند باعث تغییرات شیمیایی در DNA شوند که از طریق فرآیندی به نام متیلاسیون، روشن یا خاموش شدن ژن ها را تنظیم می کند. مطالعه محرک های ژنتیکی احتمالی برای بیماری هایی مانند اسکیزوفرنی پیچیده است زیرا تغییرات متیلاسیون می تواند ناشی از خود بیماری و عوامل مرتبط با آن مانند استرس و داروهایی باشد که معمولاً با آن همراه است. به دلیل تأثیرات بیماری بر متیلوم، اصطلاحی برای مجموعه تغییرات متیلاسیون اسید نوکلئیک در ژنوم یک ارگانیسم یا در یک سلول خاص، در حالت ایده آل نمونه ها قبل از وقوع بیماری به دست می آیند. اما از آنجایی که اسکیزوفرنی یک اختلال مغزی است، این امر غیرممکن خواهد بود. برای حل این مشکل، تیم تحقیقاتی - به رهبری استادان دانشکده داروسازی، یک رویکرد منحصر به فرد ابداع کردند. ابتدا نمونه های خونی را که اندکی پس از تولد از 333 نوزاد در سوئد گرفته شده بود، بررسی کردند و 24 میلیون علامت متیلاسیون را ردیابی کردند. این تیم از تجزیه و تحلیل آماری استفاده کردند که به آنها اجازه داد تا علائم متیلاسیون را در سطح خاصی از نوع سلول مطالعه کنند.

آبرگ، محقق اصلی این مطالعه و معاون مدیر مرکز نشانگرهای زیستی، معتقد است از آنجایی که خون نمونه برداری شده ظرف چند ساعت پس از تولد، سال ها قبل از بروز علائم اسکیزوفرنی جمع آوری شد، این یافته ها نمی تواند تحت تأثیر خود بیماری یا سایر عوامل پس از زایمان باشد. در مرحله بعد، تیم هر گونه یافته قابل توجهی از نمونه های خون را با مقایسه آنها با داده های رونویسی از 595 نمونه مغز پس از مرگ از افراد مختلف - برخی مبتلا به اسکیزوفرنی و برخی دیگر در گروه کنترل که به این بیماری مبتلا نبودند، تأیید کردند. نمونه های مغز توسط محققان از سراسر جهان از جمله اروپا، آمریکای شمالی و استرالیا ارائه شد. این تیم همچنین یافته های خود را با داده های متیلاسیون خون بزرگسالان گرفته شده از بیماران اسکیزوفرنی و افراد کنترل مقایسه کردند. محققان به این نتیجه رسیدند که تفاوت های خاصی در متیلاسیون موجود در نوزادان نشان دهنده افزایش خطر ابتلا به اسکیزوفرنی است.