ردپای نئاندرتال ها در آزمایشات ژنوتیپ

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، یک متخصص برجسته آزمایش می گوید آزمایش ژنوتیپ DNA نشان می دهد که چگونه بسیاری از ما یک نئاندرتال کوچک در خون خود داریم و اینکه چگونه توالی DNA منحصربه فرد ما می تواند منشأ ما را آشکار کند و مهاجرت اجدادمان را طی 50000 سال دنبال کند. اگر تا به حال احساس کرده اید که کاملاً با جامعه مدرن سازگار نیستید، این می تواند نتیجه مرد غارنشین در وجود شما باشد. هر یک از ما یک مولکول DNA به ارث برده ایم که قدمت آن به 50000 سال و بیشتر می رسد. بخش هایی از آن DNA ممکن است همچنان در ظاهر ما و درک ما از جهان نقش داشته باشد.

آزمایش های جدید با تمرکز بر عناصر موجود در DNA ما به نام نشانگرهای اطلاعاتی اجدادی (AIMs) می توانند اجداد را تا عصر حجر (دوره پارینه سنگی) ردیابی کنند و نسب ما را در زمان و مکان ترسیم کنند. در واقع، کتابخانه پزشکی ایالات متحده گزارش می دهد که این امکان وجود دارد که برخی از تغییرات ژنتیکی به ارث رسیده از اجداد باستانی ما حتی می توانند در همه چیز از قد و بافت مو گرفته تا حس بویایی ما و میزان سازگاری ما با ارتفاع نقش داشته باشند. دکتر آویناش هاری نارایانان، کارشناس برجسته آزمایش، معتقد است که انسان های امروزی مانند خودمان تنها حدود 40000 سال پیش به جزایر بریتانیا رسیدند و به دلیل تأثیر آخرین عصر یخبندان، بریتانیا فقط در حدود 12000 سال پیش مستقر شده است.بسیاری از DNA ما قدمتی بسیار دورتر از این دارد، به این معنی که منشاء ما را می توان در مکان هایی بسیار فراتر از بریتانیا ردیابی کرد.

سفری که هر یک از اجداد ما طی کردند، ممکن است با سفر اجداد دوستان و همسایگان ما بسیار متفاوت باشد و این مسیرهای مهاجرتی متفاوت، از هزاران سال پیش، هنوز در خون ما اسیر و نشان داده شده است. به طرز شگفت انگیزی، اکثر بریتانیایی ها دارای مقدار کمی ماده ژنتیکی از انسان هایی هستند که در واقع خیلی زودتر از انسان مدرن به اینجا رسیده اند. آزمایشات ژنتیکی نشان می دهد که افراد با پیشینه اروپایی یا آسیایی حدود 2٪ DNA نئاندرتال دارند و برخی افراد حتی بیشتر از آن دارند. در مقابل، افراد آفریقایی تبار احتمالاً بسیار کمتر، حدود 0.3٪ از این DNA دارند. نئاندرتال ها در اروپا و آسیا تکامل یافتند در حالی که انسان های مدرن - گونه ما، هومو ساپینس - در آفریقا در حال تکامل بودند. انسان های اولیه ممکن است تا 950000 سال پیش به بریتانیا رسیده باشند. ما می دانیم که نئاندرتال ها 400000 سال پیش به لطف کشف جمجمه یک زن جوان در سوانسکامب، کنت به اینجا رسیده اند. موزه تاریخ ملی می گوید این انسان های اولیه احتمالاً سفر کرده اند. در سراسر چمنزارهای وسیع بریتانیای باستان به دنبال گله های حیوانات بزرگ، مانند ماموت، به شکارگاه های فصلی می روند. قبلاً تصور می شد که نئاندرتال ها و انسان های مدرن هیچ ساختار ژنتیکی مشترکی ندارند و ممکن است انسان های مدرن حتی نئاندرتال ها را کشته باشند. با این حال، تحقیقات جدیدتر نشان داده است که انسان های مدرن برای مدتی با جمعیت های نئاندرتال همپوشانی داشته اند. مقاله ای که در سال 2014 در نیچر منتشر شد، توالی کامل ژنوم یک زن نئاندرتال را از کوه های آلتای در سیبری ردیابی کرد. تحقیقات آن مقاله شواهدی از همخونی پیدا کرد.

تنها منشأهای دور بشر نیست که می توان با استفاده از آزمایش ژنوتیپ مدرن نقشه برداری کرد. آزمایش DNA به ما در مورد الگوهای مهاجرت هر دو خط پدری و مادری بر اساس ژنتیک ما می گوید. ژنوتیپ نقشه مهاجرت را ترسیم می کند و دودمان مادری و پدری را ردیابی می کند. برخی از اطلاعات موجود در نشانگرهای اطلاعات اجداد ما نیز می تواند ما را با جمعیت های مدرن امروزی پیوند دهد. به عنوان مثال، آزمایش نمایه ژنوتیپ DNA جدید آزمایشگاه پزشکی لندن، مشخصات ژنتیکی ما را با مجموعه داده های مرجع از بیش از 150 جمعیت، بر اساس حدود 37 خوشه در قاره های مختلف مقایسه می کند. این آزمایش نسبت جمعیت های مختلف مدرن ثبت شده در ساختار ژنتیکی فردی ما را نشان می دهد. برای مثال، آزمایش ممکن است نشان دهد که اصل و نسب ما تقریباً 50٪ آفریقایی، 25٪ اروپایی، 20٪ آسیایی و 5٪ ناشناخته است. این امکان وجود دارد که تغییرات در DNA ما بر خطر ابتلا به بیماری های خاص تأثیر بگذارد. همانطور که درباره اجدادمان و ساختار ژنتیکی آنها مطالعه می کنیم، ممکن است بتوانیم الگوهای خطر بیماری را ایجاد کنیم.