درمان بیماران نابینا با استفاده ازکلاژن پوست خوک

به گزارش روابط عمومی پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، محققان توانستند با استفاده از «پوست خوک» حدود ۲۰ نفر را که از نابینایی رنج می بردند یا در آستانه نابینایی قرار داشتند درمان کنند. طبق گزارش برخی رسانه ها، این بیماران از کشور های هند و ایران بودند. چند پزشک و محقق ایرانی در این تحقیق حضور داشتند به طوری که مهرداد رفعت، مهندس زیست پزشکی در دانشگاه لینشوپینگ سوئد و مدیرعامل شرکت «لینکوکر لایف ساینس ای بی» درباره این تحقیق می گوید: ما تلاش های قابل توجهی انجام دادیم تا مطمئن شویم کشف ما به طور گسترده در دسترس قرار می گیرد.

محققان توانستند با استفاده از «پوست خوک» حدود ۲۰ نفر را که از نابینایی رنج می بردند یا در آستانه نابینایی قرار داشتند درمان کنند. طبق گزارش برخی رسانه ها، این بیماران از کشورهای هند و ایران بودند.

میلیون ها نفر در سراسر جهان به دلیل آسیب به قرنیه، لایه بیرونی شفافی که از چشم مقابل نور محافظت می کند نابینا هستند یا بینایی ضعیفی دارند. گرچه قرنیه با آسیب های اندک می تواند خود به خود بهبود پیدا کند اما برخی از افراد ممکن است برای بازیابی بینایی خود نیاز به پیوند انسانی قرنیه داشته باشند.

اما این روش ها که به عنوان پیوند قرنیه نیز شناخته می شوند جراحی های گران قیمت، تهاجمی و زمان بر دارد که بیماران را مجبور می کند بیش از یک سال دارو مصرف کنند تا مطمئن شوند بدن آن ها بافت پیوندی را پس نمی زند. قرنیه انسان مانند سایر اعضای اهدایی باید به سرعت - در عرض دو هفته پس از مرگ اهدا کننده- استفاده شود که می تواند چالش هایی را ایجاد کند. در بسیاری از نقاط جهان، به ویژه در مناطق فقیرتر اهدای قرنیه به اندازه کافی وجود ندارد.

با این حال محققان دانشگاه لینشوپینگ و شرکت لینکوکر لایف ساینس ای بی سوئد و شماری از محققان بین المللی، توانستند بینایی را به گروهی از افراد که در این مطالعه حضور داشتند با استفاده از یک ایمپلنت مخصوص ساخته شده از کلاژن پزشکی از پوست خوک بازگردانند. طبق گزارش برخی رسانه ها این بیماران از ایران و هند انتخاب شدند.

۱۴ نفر از ۲۰ شرکت کننده قبل از شرکت در این آزمایش نابینا بودند اما پس از دریافت ایمپلنت بخشی یا تمام بینایی خود را به دست آوردند. آن ها همچنین توانستند بار دیگر از لنز استفاده کنند. سه نفر از بیماران نابینا پس از پیوند به دید کامل ۲۰ از ۲۰ دست یافتند.

تمام شرکت کنندگان در این مطالعه دو سال پس از عمل، مشکلی با ایمپلنت ها نداشتند و هیچ عارضه نامطلوبی مانند التهاب یا جای زخم در محل جراحی گزارش نشد.

محققان نتایج این تحقیق را در مجله نیچر بیوتکنولوژی منتشر کرده اند.

نیل لاگالی، استاد دانشگاه لینکوپینگ در سوئد می گوید: می توان یک ماده زیستی تولید کرد که تمام معیارهای استفاده به عنوان ایمپلنت های انسانی را برآورده کند. وی تاکید کرد که می توان این ایمپلنت ها را به صورت انبوه تولید و تا دو سال ذخیره کرد و در نتیجه به افراد بیشتری با مشکلات بینایی ارائه شود.

وی افزود: این محصول ما را از مشکل کمبود بافت قرنیه اهدایی و دسترسی به سایر درمان های بیماری های چشم دور می کند.

روش اجرا چگونه بود؟

محققان برای توسعه پیوند قرنیه از کلاژن پزشکی مشتق شده از پوست خوک برای ایجاد یک هیدروژل شفاف استفاده کردند. جراحان سپس یک برش کوچک در قرنیه هر بیمار ایجاد کردند و هیدروژل را وارد چشم کردند که به ضخیم شدن و تغییر شکل قرنیه برای بازیابی عملکرد آن کمک کرد. این روش جراحی همچنین باعث بهبود در روش های سنتی پیوند شده است که طی آن جراحان قرنیه اصلی بیمار را بر می دارند و قرنیه جدید را به جای آن قرار می دهند.

روش هیدروژل ۳۰ دقیقه ای نیز بسیار سریعتر از پیوند قرنیه معمولی است که می تواند چندین ساعت طول بکشد. بیماران در کارآزمایی بالینی تنها هشت هفته پس از عمل از قطره های مخصوص استفاده کردند، این در حالی است که در پیوند سنتی چندین سال درمان دارویی انجام می شود.

این فن آوری می تواند برای مبتلایان به قوز قرنیه که از هر ۲ هزار نفر یک نفر به آن مبتلا است، استفاده شود.

محققان امیدوارند این روش را در مرحله بعدی روی ۱۰۰ نفر یا بیشتر آزمایش کنند و سپس نسبت به تایید آن اقدام شود. آ ن ها همچنین امیدوارند که این روش را در بیماران با سایر بیماری های چشمی آزمایش کنند.

محققان ایرانی در این تحقیق

چند پزشک و محقق ایرانی در این تحقیق حضور داشتند به طوری که مهرداد رفعت، مهندس زیست پزشکی در دانشگاه لینشوپینگ سوئد و مدیرعامل شرکت «لینکوکر لایف ساینس ای بی» درباره این تحقیق می گوید: ما تلاش های قابل توجهی انجام دادیم تا مطمئن شویم کشف ما به طور گسترده در دسترس قرار می گیرد و استفاده از این روش مقرون صرفه برای همه خواهد بود.

وی تاکید کرد به همین دلیل است که می توان این فناوری را در تمام نقاط جهان استفاده کرد.

از سوی دیگر در بین محققان بین المللی حاضر در این تحقیق نام دکتر رامین صلوتی از مرکز تحقیقات و کلینیک چشم صلوتی شیراز و همچنین دکتر محمود جباروند از دانشگاه علوم پزشکی تهران دیده می شود.

&

&