تفاوت های جنسیتی در پاسخ به کاهش فعالیت انسولین

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، انسولین نه تنها تنظیم کننده قند خون است، بلکه بر امید به زندگی نیز تأثیر دارد. اگر مسیر سیگنال دهی انسولین مهار شود، حیوانات بیشتر عمر می کنند. اما کدام بافت برای این پدیده مهم است؟ و آیا نرها و ماده ها به یک شکل واکنش نشان می دهند؟ محققان موسسه زیست شناسی پیری ماکس پلانک در کلن به طور خاص سطح مسیر انسولین را در بافت های مختلف موش های نر و ماده کاهش داده اند. مطالعه آنها نشان می دهد که امید به زندگی موش ها تنها زمانی افزایش می یابد که مسیر سیگنال دهی انسولین در سراسر بدن مهار شود. با این حال، در موش های نر، مهار در مغز برای بهبود سلامت حیوانات در سنین بالا کافی بود. مسیر سیگنال دهی انسولین یکی از مسیرهای متابولیک مرکزی است که نشان داده شده است در بسیاری از مدل های حیوانی بر طول عمر تأثیر می گذارد و احتمالاً برای پیری سالم در انسان نیز مهم است. معروف بغدادی، نویسنده ارشد این مطالعه معتقد است که باید بدانیم که کدام اندام مسئول تأثیر مشاهده شده طول عمر در موش ها است و آیا این مربوط به جنسیت است یا خیر.
نتیجه مطالعات
در یک رویکرد جامع، محققان هر اندام متابولیک (کبد، ماهیچه، چربی و مغز) را با خاموش کردن ژن IRS1 در مسیر سیگنال دهی به ویژه در آن عضو موش، هدف قرار دادند و در نتیجه مسیر را مهار کرد. دانشمندان دریافتند که هیچ ناک اوت خاص بافت برای افزایش طول عمر در مردان یا حتی در زنان کافی نیست. از نظر بغدادی این نتیجه شگفت انگیز بود، زیرا قبلاً نشان داده شده بود که مهار مسیر سیگنال دهی انسولین در بافت های خاص در کرم ها و مگس ها کافی است. محققان حدس می زنند که دلیل این مشاهدات می تواند این باشد که گونه های دیگری از ژن موجود در پستانداران ممکن است کار IRS1 را بر عهده بگیرند و در نتیجه از دست دادن آن را جبران کنند. با این حال، هنگامی که محققان سلامت حیوانات را با افزایش سن بررسی کردند، تفاوت قابل توجهی پیدا کردند. در موش های نر، آنها افزایش فعالیت و مصرف انرژی را در حیوانات مسن پس از یک ضربه خاص در مغز مشاهده کردند.آنها در جستجوی علت، سیگنال استرس را در مغز موش ها کشف کردند. افزایش اندکی استرس می تواند منجر به بهبود عملکرد سلول ها شود. این درست مانند تمرین عضلات است. تمرین مداوم اما متوسط ​​سلول ها را متناسب نگه می دارد. این می تواند سلامت بهتر را توضیح دهد. این مطالعه فرصت های جدیدی را برای بهبود سلامت در دوران پیری باز می کند. با این حال، همچنین نشان می دهد که درمان ها باید به روشی خاص جنسیت مورد استفاده قرار گیرند. لیندا پارتریج، مدیر موسسه زیست شناسی پیری ماکس پلانک که این مطالعه را رهبری می کند، افزود که این یک پیامد غیرمنتظره کاهش سیگنال دهی انسولین در مغز است و تاکید می کند که مسیرهای پیری سالم بین مردان و زنان متفاوت است.