تشخیص اوتیسم ازبیش فعالی با آزمایش شبکیه چشم

اختلال طیف اوتیسم:

(ASD) یک اختلال عصبی و رشدی است که بر نحوه تعامل افراد با دیگران، برقراری ارتباط، یادگیری و رفتار تأثیر می گذارد. اگرچه اوتیسم در هر سنی قابل تشخیص است، اما به عنوان یک "اختلال رشدی" توصیف می شود زیرا علائم معمولاً در دو سال اول زندگی ظاهر می شوند.

اختلال بیش فعالی:

& کمبود توجه (ADHD) وضعیتی است که بر رفتار افراد تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به ADHD ممکن است بیقرار به نظر برسند، ممکن است در تمرکز مشکل داشته باشند.

اوتیسم و بیش فعالی & در حال درک بهتری هستند، اما پزشکان هنوز هم تشخیص این دو بیماری را دشوار می دانند. اکنون، محققان استرالیای جنوبی می گویند نشانگرهای زیستی را شناسایی کرده اند که می توانند این دو بیماری را با استفاده از یک آزمایش ساده چشمی تشخیص داده و از یکدیگر متمایز کنند.

اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) شایع تر از این دو بیماری است که 5 تا 8 درصد از کودکان، عمدتاً پسران را تحت تأثیر قرار می دهد و اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. این بیماری طیف نسبتاً وسیعی از علائم را شامل می شود که عمدتاً حول محور بی توجهی، بیش فعالی، تکانشگری، فراموشی، بی نظمی، بی قراری، صحبت بی وقفه و سر و صدا است. در بسیاری از موارد با استفاده از داروهای محرک مانند متیل فنیدات (ریتالین) و دگزامفتامین قابل درمان است.

اختلال طیف اوتیسم (ASD) کمتر تشخیص داده می شود و نزدیک به 1 درصد از جمعیت را تحت تأثیر قرار می دهد. تشخیص ASD بسیار سخت تر است، زیرا علائم از نظر نوع و شدت بسیار متنوع تر هستند و از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت هستند .علائم می تواند شامل مشکلات در مورد تعاملات اجتماعی و ارتباطات، مشکل در انتقال بین فعالیت ها، تمرکز غیر معمول بر روی جزئیات و واکنش های غیر معمول به برخی احساسات باشد. درمان ها بیشتر حول آموزش و سازگاری متمرکز هستند.

آنها شرایط بسیار متفاوتی دارند، اما گاهی اوقات با هم همپوشانی دارند و در بسیاری از موارد رفتارهای مرتبط با هم یکسان به نظر می رسند، که تمایز بین این دو شرایط را دشوار می کند.

بنابراین محققان به دنبال نشانگرهای زیستی بوده اند که می توانند به شناسایی سریع این شرایط کمک کنند و تحقیقات جدید از دانشگاه فایندرز نتایج امیدوارکننده ای را ارائه کرده است.

دکتر پل کنستبل، اپتومتریست پژوهشی دانشگاه فایندرز، سال هاست که روی تشخیص اوتیسم از طریق اسکن شبکیه کار می کند می گوید که سیگنال الکترورتینوگرام خاصی (EGR) را یافته اند که نه تنها می تواند برای جداسازی موارد ADHD و اوتیسم از موارد کنترل استفاده شود می تواند به وضوح بین این دو شرط تمایز قائل شود.

ERG & یک تست تشخیصی استاندارد است که بینایی شناسان از دهه 1940 برای شناسایی اختلالات شبکیه استفاده می کنند. جرقه های نور یا الگوهای خاصی به بیمار نشان داده می شود در حالی که یک الکترود - یا یک فیبر نازک یا یک لنز تماسی - با قرنیه در تماس است. بنابراین فعالیت الکتریکی در شبکیه چشم را می توان به صورت غیر تهاجمی در قرنیه ثبت کرد.

تفاوت های قابل توجهی بین افراد کنترل، بیماران ASD و بیماران ADHD در سطوح انرژی موج b و پتانسیل های نوسانی مشاهده شد، به طوری که بیماران ADHD سطوح انرژی کلی ERG بالا و بیماران ASD سطوح انرژی کلی ERG کمتری نسبت به بیماران کنترل نشان دادند.

الکترورتینوگرام (ERG)

الکترورتینوگرام (ERG) یک تست تشخیصی است که فعالیت الکتریکی شبکیه را در پاسخ به یک محرک نوری اندازه گیری می کند ERG.از جریان هایی که مستقیماً توسط نورون های شبکیه ایجاد می شود در ترکیب با کمک های گلیا شبکیه ایجاد می شود.

در طول یک جلسه ضبط ERG، بیمار به کاسه ای نگاه می کند که مقادیر متفاوتی از نور را نشان می دهد. سلول های شبکیه هنگامی که توسط انواع خاصی از نور تحریک می شوند، سیگنال های الکتریکی کوچکی منتشر می کنند. دستگاه ERG دامنه (ولتاژ) و دوره زمانی سیگنال های الکتریکی حاصل را ثبت می کند.