تحریک تولید شیر در مادران به کمک گریه نوزادان

به گزارش روابط پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، گریه نوزادان می تواند ترشح اکسی توسین را در مادران تحریک کند و به تولید شیر مادر کمک کند، همانطور که در یک مطالعه روی جوندگان توسط دانشکده پزشکی NYU گروسمن نشان داده شد. این تحقیق بر نقش مهم این ترشح هورمونی در پرستاری و مراقبت مداوم مادر، حتی در هنگام خستگی تاکید می کند.

این مطالعه که توسط محققان دانشکده پزشکی گروسمن نیویورک انجام شد، یک مشاهدات چند صد ساله در انسان و سایر پستانداران را مورد بررسی قرار داد که نشان می دهد وقتی نوزاد یک جلسه تغذیه را شروع می کند، گریه های او به تنهایی می تواند مادرش را وادار به ترشح شیر مادر کند. مطالعات مربوط به دهه ها قبل نشان داده اند که چنین درخواست هایی برای غذا، و نه خود مکیدن، باعث بزرگ ترین افزایش اکسی توسین می شود.

بر اساس این یافته ها که (20 سپتامبر) در ژورنال Nature منتشر خواهد شد، هنگامی که یک توله موش شروع به گریه می کند، اطلاعات صوتی به ناحیه ای از مغز مادرش به نام هسته خلفی داخل لایه ای تالاموس (PIL) منتقل می شود. این مرکز حسی سپس سیگنال هایی را به سلول های مغزی آزاد کننده اکسی توسین (نورون ها) در ناحیه دیگری به نام هیپوتالاموس، مرکز کنترل فعالیت هورمون ها می فرستد.

اکثر اوقات این نورون های هیپوتالاموس توسط پروتئین هایی که به عنوان دروازه بان برای جلوگیری از هشدارهای اشتباه و هدر رفتن شیر عمل می کنند قفل می شوند. با این حال، پس از 30 ثانیه گریه مداوم، سیگنال هایی از PIL برای ایجاد و غلبه بر این پروتئین های بازدارنده یافت شد و باعث آزاد شدن اکسی توسین شد.

هابون عیسا، یکی از نویسندگان این مطالعه، دانشجوی کارشناسی ارشد در NYU Langone Health گفت: یافته های ما نشان می دهد که چگونه یک نوزاد گریان مغز مادرش را آماده می کند تا بدنش را برای شیردهی آماده کند. بدون چنین آمادگی، ممکن است چند دقیقه تاخیر بین شیردهی و جریان شیر وجود داشته باشد که به طور بالقوه منجر به ناامید شدن کودک و والدین تحت استرس می شود.

نتایج همچنین نشان داد که افزایش اکسی توسین فقط در موش های مادر اتفاق می افتد و نه در ماده هایی که هرگز زایمان نکرده اند. علاوه بر این، مدار مغزی مادران فقط به گریه های توله های او پاسخ می دهد و نه به صداهای تولید شده توسط کامپیوتر که برای تقلید ناله های طبیعی طراحی شده بودند.

برای این مطالعه، تیم تحقیقاتی فعالیت سلول های مغزی را در ده ها موش ماده بررسی کردند. سپس، در شکلی از مهندسی معکوس، آنها نحوه حرکت اطلاعات صوتی را در مناطق مختلف مغز برای تحریک جریان شیر ردیابی کردند.

دکتر روبرت فرومکه، نویسنده ارشد این مطالعه ( استاد ژنتیک بنیاد اسکربال در بخش علوم اعصاب و فیزیولوژی در دانشگاه نیویورک لانگون )، گفت: این نتایج نشان می دهد که مدار مغزی که باعث گریه می شود نه تنها برای رفتار پرستاری، بلکه برای حفظ توجه مادر در طول زمان و تشویق به مراقبت مؤثر از نوزادش حتی زمانی که او خسته است، مهم است.