امکان ایجاد درد پایدار توسط کووید ۱۹

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، کووید ۱۹ بیماری ناشی از عفونت SARS-CoV-2، با پیامدهای بالینی بسیار متغیری همراه است که از بیماری بدون علامت تا مرگ متغیر است. برای کسانی که عفونت های خفیف تری دارند، COVID-19 می تواند علائم عفونت تنفسی (سرفه، احتقان، تب) و فنوتیپ های حسی مانند سردرد و از دست دادن حس بویایی ایجاد کند.

در موارد شدیدتر، عفونت SARS-CoV-2 می تواند تقریباً هر اندام را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به سکته مغزی ناشی از انسداد عروق، آسیب قلبی عروقی و نارسایی حاد کلیه شود. تعداد قابل توجهی از بیماران آلوده فعال که از عفونت های خفیف و شدید رنج می برند، علائم مرتبط با حسی مانند سردرد، درد احشایی، سندرم گیلن باره، درد عصبی و التهاب را تجربه می کنند. در بیشتر بیماران، این علائم پس از پایان عفونت فروکش می کنند، اما برای سایر بیماران، ممکن است ادامه پیدا کنند.

محققان با استفاده از یک مدل آزمایشی آلوده به SARS-CoV-2، اثرات عفونت را بر حساسیت به لمس، هم در حین عفونت فعال و هم پس از برطرف شدن عفونت مورد مطالعه قرار دادند. آنها سپس اثرات SARS-CoV-2 را با اثرات ناشی از عفونت ویروس آنفلوانزای A مقایسه کردند. در مدل تجربی، آنها افزایش آهسته اما پیشرونده ای در حساسیت حسی در طول زمان مشاهده کردند که به طور قابل توجهی با کنترل ویروسی، ویروس آنفولانزا A، که در طول عفونت فعال باعث افزایش حساسیت سریع می شد، اما با پایان عفونت به حالت عادی برگشت، تفاوت داشت. به گفته محققان، این مدل می تواند برای به دست آوردن اطلاعات در مورد ژن ها و مسیرهای تحت تاثیر SARS-CoV-2 مورد استفاده قرار گیرد و اطلاعات جدیدی در مورد تغییرات بیان ژن در گانگلیون های حسی چند هفته پس از عفونت به جامعه علمی ارائه کند. این مطالعه راه های جدیدی برای پرداختن به علائم حسی جسمی کووید طولانی و ME/CFS (آنسفالومیلیت میالژیک/سندرم خستگی مزمن) ارائه می دهد، که در حال حاضر توسط طب رایج دنبال می شود.