اثر DNA بر رشد تومورهای مرگبار مغز

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، یک مطالعه پیشگام در دانشگاه اومئو، سوئد، نشان داد که سازماندهی سه بعدی DNA می تواند بر پیشرفت تومور مغزی تهاجمی به نام گلیوبلاستوما تأثیر بگذارد. با شناسایی عواملی که گلیوبلاستوما برای پاسخ به نورون ها از طریق رشد و گسترش استفاده می کند، این کشف راه را برای تحقیقات بیشتر در مورد درمان های جدید برای تومورهای مغزی هموار می کند. مطالعه اخیر عواملی را شناسایی کرده است که چگونه تومور به سلول های عصبی واکنش نشان می دهد و در نتیجه خطرناک تر می شود. این یافته ها امیدی را در نبرد طولانی مدت علیه این سرطان دشوار درمان می دهد، که پیش آگهی آن در آن بهبود نیافته است. گلیوبلاستوما کشنده ترین نوع تومور مغزی در بین بزرگسالان است و در حال حاضر هیچ درمانی برای آن وجود ندارد. بیماران گلیوبلاستوما معمولاً با بقای تقریباً یک ساله پس از تشخیص روبرو هستند. حتی با پیروی از روش های درمانی فعلی، که شامل جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی می شود، تنها 4 درصد از بیماران پنج سال پس از تشخیص هنوز زنده هستند.

یک راه ممکن برای درک و مقابله با این نوع سرطان از طریق DNA است. قبلاً مشخص شده است که تغییرات، جهش ها در بخش هایی از DNA که حاوی ژن نیستند، می تواند خطر ابتلا به سرطان را افزایش داده و بر عملکرد ژن ها تأثیر بگذارد. این به این دلیل است که DNA حاوی به اصطلاح تقویت کننده ها، سوئیچ هایی است که تضمین می کند که ژن های مناسب در سلول های مناسب در زمان مناسب روشن می شوند. کنترل دقیق ژن ها بسیار مهم است. اگر در این سوئیچ ها اشتباهاتی یا ناهنجاری هایی در نحوه تماس آنها با ژن ها وجود داشته باشد، تغییراتی در بیان ژن رخ می دهد که در نهایت می تواند منجر به سرطان شود. زمانی که محققان ارتباطات سیناپسی بین سلول های عصبی و تومورهای مغزی را کشف کردند، گام دیگری به جلو برداشته شد. سلول های عصبی می توانند سیگنال های الکتریکی را به سلول های تومور مغزی ارسال کنند که باعث رشد و گسترش تومور می شود.

مطالعه اخیر محققان نشان می دهد که تغییرات در ساختار DNA و تقویت کننده ها، که به نوبه خود بر نحوه بیان ژن ها تأثیر می گذارد، برای ارتباط بین نورون ها و سلول های تومور بسیار مهم است. همچنین بینش هایی در مورد اینکه چگونه سلول های گلیوبلاستوما در پاسخ به سیگنال های سلول های عصبی خطرناک تر می شوند ارائه می دهد. محققان با استفاده از سلول های بیماران گلیوبلاستوما و تکنیک های پیشرفته برای تجزیه و تحلیل ساختار DNA و اپی ژنتیک، بازیگران اصلی این ارتباط نورون به تومور را شناسایی کردند که SMAD3 و PITX1 نام دارند. این دو پروتئین به سوئیچ های DNA که بیان ژن را تنظیم می کنند متصل می شوند و آن ها را کنترل می کنند. در آزمایش هایی که روی کشت های سلولی و موش ها انجام شد، مشاهده شد که چگونه مهار SMAD3، همراه با سیگنال های سلول های عصبی، توانایی تومور برای رشد و گسترش را تقویت می کند. محققان خوشبین هستند که کشف جدید می تواند تلاش ها برای حمله به گلیوبلاستوما را با کنترل نحوه تعامل سلول های عصبی و تومورهای مغزی هدایت کند. این امر توسعه استراتژی های درمانی جدیدی را با هدف قرار دادن این ارتباط حیاتی امکان پذیر می سازد که امید است پیش آگهی بیماران گلیوبلاستوما را بهبود بخشد.