آبرین عصاره ای برای اهداف بیوتروریسم

آبرین، لکتین سمی از Abrus precatorius است.این سم قادر است عملکرد سطح سلولی بدن را دچار اشکال کند. این گیاه درختچه Abrus precatorius متعلق به خانواده Fabaceae است و با نام های لوبیا، چشم خرچنگ، تسبیح یا نخود پاترنوستر نیز شناخته می شود. می توان آن را در بسیاری از مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری در سراسر جهان یافت. دانه ها حاوی لکتین ابرین بسیار سمی هستند که عضوی از خانواده پروتئین های غیرفعال کننده ریبوزومی نوع II (RIPs) هستند. این لکتین های سیتوتوکسیک با متوقف کردن سنتز پروتئین با دفع کردن یک آدنین خاص در حلقه سارسین RNA ریبوزومی، مرگ سلولی را تسهیل می کنند. RIPهای نوع II از یک زنجیر A فعال کاتالیزوری - RNA N-گلیکوزیداز - و یک زنجیره B متصل شونده به قند - بخش لکتین - که واسطه اتصال و جذب سلولی است، تشکیل شده است.

اگر به طور ناخواسته از دانه های این گیاه مصرف شود، در شرایطی که جویده نشود و به طور سالم قورت داده شود،اختلالی ایجاد نمی کند، اما اگر با دندان خورد شود این دانه می تواند بسیار مرگبار باشد. در هلند دانه های این گیاه را با مروارید مخلوط می کنند و در جواهر سازی از آن استفاده می کنند. هر کدام از دانه های این گیاه بیش از ۲.۵ میلی گرم ابرین دارد و دجالب است بدانید حدود ۲.۵ میلی گرم از سم ابرین کافی است تا انسان را به کام مرگ بکشاند. اما طی تحقیقاتی مشخص شده است سم گیاهی، ابرین، یک پروتئین غیرفعال کننده ریبوزوم نوع II، بسیار کشنده است، دوز کشنده انسان حدود 1 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن است. ابرین به عنوان عامل بیوتروریسم طبقه بندی شده است که مایه نگرانی است. خاصیت سمی بالای آبرین در تولید ایمونوتوکسین ها به کار گرفته شده است، در حالی که قسمت سم آن به آنتی بادی های مخصوص نشانگر سطح سلولی برای کشتن هدفمند سلولی کونژوگه (ملحق) می شود. انواع مختلف سلول سطوح متغیری از حساسیت به سمیت ابرین را نشان می دهند و در نهایت مشخص شد آبرین می تواند بیش از یک مسیر را برای مرگ سلولی القا کند.