ژن درمانی امید برای افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی ارائه می دهد

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، محققان در حال پیشرفت در بهبود درمن های ژنی برای بیماری های ژنتیکی، به ویژه بیماری مزمن کلیوی، با استفاده از ناقل های ویروسی مرتبط با آدنو (AAV) هستند. در حالی که درمان های مبتنی بر AAV نوید بخش هستند، انتقال موثر این درمان ها به کلیه ها همچنان یک چالش بوده است. این مطالعه جدید توسط دانشمندان دانشگاه علوم و بهداشت اورگان، عوامل متعددی را برای بهبود انتقال ژن به کلیه شناسایی کرده است، از جمله کپسید های AAV، مسیرهای انتقال مانند تزریق داخل وریدی یا تزریق مستقیم به ورید کلیوی یا لگنچه کلیه (مناطق نزدیک تر به کلیه ها) و شرایط بیماری کلیوی.

نتایج این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است. محققان 47 کپسید AAV مختلف را در موش ها آزمایش کردند و اثرات مسیرهای مختلف انتقال را بررسی کردند. یک کپسید، AAV-KP1، به ویژه هنگام تزریق مستقیم به کلیه ها از طریق ورید کلیوی یا لگنچه کلیوی، بسیار موثر بود و به سلول های کلیوی با حداقل تأثیر بر کبد می رسید. در مقابل، AAV9، که یک کپسید موثر در کلیه های سالم نیست، در موارد بیماری مزمن کلیوی هنگام تزریق داخل وریدی، هدف گیری کلیه بهتری را نشان داد.

این تحقیقات نشان می دهد که این تزریق های موضعی ممکن است هدف گیری سلول های کلیوی را بهبود بخشند و عوارض جانبی ناخواسته را کاهش دهند، در حالی که تزریق داخل وریدی به عنوان روشی موثر برای انتقال ژن ها به کلیه ها در زمان بیماری کلیه، اما نه زمانی که سالم است، ظاهر می شود.

یکی از مهم ترین یافته های این مطالعه این بود که دو کپسید از نظر نحوه تجمع در محل تزریق و پخش در بدن متفاوت رفتار می کنند. محققان دریافتند که تزریق AAV-KP1 مستقیماً به کلیه منجر به هدف گیری موثر و خاص سلول های کلیوی می شود، در حالی که AAV9 حتی با تزریق موضعی در سراسر بدن پخش می شود. این مطالعه همچنین نکته مهمی را برجسته کرد: نتایج بین گونه ها به طور قابل توجهی متفاوت بود و تفاوت های بزرگی بین موش ها و نخستی های غیرانسانی در نحوه ورود ویروس به سلول های کلیوی پس از تزریق به لگنچه کلیوی نشان داد. مکانیسم ورود سلولی یافت شده در نخستی های غیرانسانی به ناقل های AAV اجازه داد تا در حضور آنتی بادی های خنثی کننده AAV وارد سلول های کلیوی شوند و بر ایمنی از پیش موجود در نخستی های غیرانسانی غلبه کنند، که در موش ها این گونه نبود.

این مشاهدات بر نیاز به انتخاب دقیق کپسید AAV مناسب و روش تزریق، بسته به گونه و وضعیت بیماری، تأکید کردند.

ناکای گفت که این تحقیق بینش ارزشمندی در مورد نحوه بهینه سازی انتقال ژن مبتنی بر AAV به کلیه در تحقیقات پایه و ژن درمانی ارائه می دهد. این نشان می دهد که بهترین نتایج نه تنها از انتخاب کپسید ویروسی مناسب حاصل می شود، بلکه از در نظر گرفتن دقیق نحوه و محل تجویز آن، بسته به وضعیت بیماری، نیز حاصل می شود. این یافته ها می تواند راه را برای درمان های موثرتر برای افرادی که از بیماری های کلیوی رنج می برند، هموار کند.