بی خوابی و اضطراب عامل کاهش سلول های کلیدی ایمنی

به گزارش سامانه جامع اطلاعات آزمایشگاهی، در یک مطالعه جدید در دانشگاه طیباه (Taibah University) در عربستان سعودی، به سرپرستی دکتر رناد الحموی، ارتباط بین اضطراب، بی خوابی و سطح سلول های کشنده طبیعی (NK) در دانشجویان جوان زن بررسی شد. سلول های NK به عنوان مدافعان کلیدی سیستم ایمنی عمل می کنند و با هدف قرار دادن میکروب ها، مواد خارجی و سلول های آسیب دیده یا آلوده، از گسترش عفونت جلوگیری می کنند. این سلول هامی توانند از طریق جریان خون حرکت کنند یا در بافت ها و اندام های خاص مستقر شوند و کاهش تعداد آن ها می تواند عملکرد ایمنی بدن را مختل کرده و خطر ابتلا به بیماری های مختلف، از جمله عفونت ها، سرطان و اختلالات روانی مانند افسردگی را افزایش دهد.& در این مطالعه، ۶۰ دانشجوی زن ۱۷ تا ۲۳ ساله شرکت کردند و پرسشنامه هایی درباره علائم اضطراب و اختلال خواب تکمیل کردند. نتایج نشان داد حدود ۵۳ درصد دانشجویان دچار علائم بی خوابی و ۷۵ درصد علائم اضطراب بودند، که بخشی از آن ها در دسته متوسط تا شدید قرار داشتند. تحلیل نمونه های خون نشان داد دانشجویانی که علائم بی خوابی داشتند، کاهش قابل توجهی در تعداد و درصد کل سلول های NK و زیرگروه های آن ها داشتند. همچنین، دانشجویانی با علائم اضطراب عمومی، به ویژه در شدت متوسط و شدید، درصد و تعداد سلول های NK گردشی و زیرگروه های آن ها به طور معنی داری کمتر از دانشجویان بدون علائم بود.& سلول های NK شامل دو زیرگروه اصلی هستند: CD16+CD56^dim که نقش سیتوتوکسیک و تخریب سلول های مهاجم را دارند، و CD16+CD56^high که به ترشح پروتئین های پیام رسان و تنظیم ایمنی کمک می کنند. کاهش هر دو نوع می تواند باعث ضعف پاسخ ایمنی شود. محققان تأکید کردند که استرس روانی و اختلالات خواب می توانند فرآیندهای بیولوژیکی طبیعی، از جمله فعالیت سلول های ایمنی را مختل کنند و در بروز بیماری های مزمن و التهابی نقش داشته باشند.& با وجود محدودیت مطالعه که تنها شامل زنان جوان بود، نتایج نشان می دهد که اضطراب و بی خوابی می توانند به طور مستقیم بر عملکرد سیستم ایمنی تأثیر بگذارند و مراقبت از سلامت روان و خواب، همراه با سبک زندگی سالم شامل فعالیت بدنی منظم و رژیم غذایی متعادل، می تواند به بهبود سطح و عملکرد سلول های NK کمک کند. این یافته ها اهمیت درک اثرات استرس های روانی بر سیستم ایمنی و نقش آن ها در بیماری های التهابی و تومورزایی را برجسته می کند.