بازنگری در مکانیسم اثر داروهای ADHD

به گزارش، سامانه جامع اطلاعات آزمایشگاهی، داروهای محرک تجویزی مانند ریتالین و آدرال که به طور گسترده برای درمان اختلال کم توجهی–بیش فعالی (ADHD) در کودکان استفاده می شوند، ممکن است برخلاف باورهای رایج، مستقیماً شبکه های مغزی مرتبط با توجه را هدف قرار ندهند. پژوهش جدیدی از دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس نشان می دهد اثر اصلی این داروها بر سیستم های بیداری، برانگیختگی و پاداش مغز است. این مطالعه که در ۲۴ دسامبر در مجله Cell منتشر شده، به سرپرستی دکتر بنجامین کی (Benjamin Kay)، استادیار نورولوژی، و دکتر نیکو یو. دوزنباخ (Nico U. Dosenbach)، استاد نورولوژی، انجام شده است. پژوهشگران با تحلیل داده های تصویربرداری عملکردی مغز (fMRI حالت استراحت) مربوط به بیش از ۵۷۰۰ کودک ۸ تا ۱۱ ساله شرکت کننده در مطالعه گسترده ABCD دریافتند کودکانی که در زمان اسکن داروهای محرک مصرف کرده بودند، افزایش فعالیت قابل توجهی در نواحی مرتبط با هوشیاری و پیش بینی پاداش نشان می دادند، در حالی که تغییر چشمگیری در شبکه های کلاسیک توجه مشاهده نشد.بر اساس یافته ها، داروهای محرک احتمالاً با افزایش سطح هوشیاری و جذاب تر شدن تکالیف موجب بهبود عملکرد شناختی و تمرکز می شوند، نه از طریق تقویت مستقیم سازوکارهای توجه. الگوهای فعالیت مغزی مشاهده شده شباهت زیادی به اثرات خواب کافی داشت و می توانست برخی پیامدهای عصبی ناشی از کم خوابی را کاهش دهد.محققان همچنین تأکید می کنند که این نتایج اهمیت توجه هم زمان به وضعیت خواب کودکان را در ارزیابی و درمان ADHD برجسته می کند و نشان می دهد بهبود تمرکز ناشی از دارودرمانی ممکن است یک اثر غیرمستقیم باشد که از افزایش بیداری و انگیزش ناشی می شود.