افزایش خطر مرگ و میر در بزرگسالان به علت چاقی شکمی

به گزارش سامانه جامع اطلاعات آزمایشگاهی، نتایج یک مطالعه مشترک میان دانشگاه فدرال سائو کارلوس برزیل (UFSCar) و کالج دانشگاهی لندن (UCL) نشان می دهد که هم زمانی چاقی شکمی و کاهش توده عضلانی به طور معناداری خطر مرگ ومیر پس از ۵۰ سالگی را افزایش می دهد؛ به گونه ای که این خطر تا ۸۳ درصد بیشتر از افراد فاقد این وضعیت گزارش شده است. این الگوی نامطلوب ترکیب بدنی که با عنوان چاقی سارکوپنیک شناخته می شود، با پیامدهایی نظیر اختلال عملکرد حرکتی، کاهش استقلال فردی و افزایش بار بیماری های مزمن همراه است. پژوهش حاضر با استفاده از داده های ۱۲ ساله مطالعه طولی سالمندی انگلیس (ELSA) و بررسی ۵۴۴۰ فرد بالای ۵۰ سال انجام شده است.

یافته ها نشان دادند که شناسایی چاقی سارکوپنیک می تواند با شاخص های ساده آنتروپومتریک مانند اندازه گیری دور شکم و برآورد توده بدون چربی بدن انجام شود؛ رویکردی که قابلیت جایگزینی روش های پرهزینه ای همچون MRI و CT scan را در غربالگری های جمعیتی دارد. همچنین نتایج حاکی از آن بود که چاقی شکمی به تنهایی در صورت حفظ توده عضلانی، الزاماً با افزایش خطر مرگ همراه نیست، در حالی که ترکیب آن با کاهش عضله اثرات متابولیکی نامطلوب و مستقلی بر پیامدهای سلامت دارد. این یافته ها بر ضرورت تشخیص زودهنگام و مداخلات هدفمند مبتنی بر تغذیه و فعالیت بدنی به منظور بهبود پیامدهای سالمندی تأکید می کنند.