تست پروکونورتین

نام اختصاری آزمایش: نام اختصاری و علمی تست پروکونورتین، Factor VII است.

اطلاعات تکمیلی درباره آزمایش پروکونورتین:

بیماری کبد، کمبود ویتامینK، و ضد انعقاد وارفارین می تواند باعث کاهش فعالیت فاکتورVII شود. افراد هتروزیگوت به طور کلی سطح فعالیت 50٪ ge; را دارند. افراد هموزیگوت معمولاً سطح فعالیت کمتر از 20 درصد دارند. نوزادان معمولا سطوح فعالیت 25٪le; را دارا می باشند.

علت انجام تست پروکونورتین:

  1. تشخیص نقص مادرزادی فاکتور VII انعقادی
  2. ارزیابی کمبود اکتسابی همراه با بیماری های کبدی، درمان با ضد انعقادی خوراکی و کمبود ویتامینK
  3. تعیین میزان ضد انعقاد وارفارین که با سطح پروتئین C مرتبط است.
  4. بررسی زمان پروترومبین طولانی شده(prolonged)

روش آزمایشگاهی پروکونورتین:

Prothrombin Clot-Based Assay, Optical clot detection

پروکونورتین_Coagulation Factor VII:

فاکتور VII که پروکونورتین نیز نامیده می شود، یکی از این عوامل انعقادی است که توسط کبد تولید می شود. برای تولید آن به ویتامین K نیاز دارد. همراه با سایر فاکتورهای انعقادی و سلول های خونی، لخته شدن خون را در محل آسیب افزایش می دهد. لخته های خون طبیعی را تشکیل می دهد و زخم را می بندد تا از از دست دادن خون جلوگیری کند. فاکتور VII در کبد سنتز می شود و به صورت گلیکوپروتئین تک زنجیره ای 48 کیلو دالتون ترشح می شود. حوزه فاکتور رشد اپیدرمی دارای یک محل اتصال یون کلسیم است که تا حدی واسطه تعامل با فاکتور بافتی قرار گرفته در محل آسیب عروق است. فاکتور VII بازخوردی است که توسط بسیاری از پروتئازهای تولید شده در طی پاسخ انعقاد خون فعال می شود، اما میزان واکنش تولید ترومبین تا حد زیادی به غلظت فاکتور VIIa از قبل موجود در پلاسما و غلظت فاکتور بافتی ارائه شده توسط ضایعه عروقی بستگی دارد.

نمونه گیری تست: نوع نمونه گیری آزمایش پروکونورتین، به صورت پلاسما است.