تست سیستاتین سی

نام اختصاری آزمایش: نام اختصاری و علمی تست سیستاتین سی، Cystatin C است.

اطلاعات تکمیلی سیستاتین سی:

Cystatin-Cبه طور معکوس با میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) مرتبط می باشد. سطح بالایی از سیستاتین C نشان دهنده کاهش GFR است. Cystatin-C ممکن است ارزیابی دقیق تر از GFR در بیماران بسیار چاق، افراد مسن، و یا دچار سوء تغذیه نسبت به کراتینین ایجاد کند. معادله سیستاتین C نیاز به داده های قومی بیمار ندارد و می تواند برای آن دسته از بیمارانی که این اطلاعات در دسترس نیست استفاده شود. با توجه به عدم بلوغ عملکرد کلیوی، سطح Cystatin-C در نوزادان کمتر از 3 ماه سن بالاتر است. Cystatin-Cدر تخمین میزان فیلتراسیون کلیوی بکار می رود. در بیماری مزمن کلیوی (CKD) سطح GFR به صورت پیشرونده ای کاهش پیدا می کند. کاهش GFR به کمتر از 60 mL/min/1.73 m2 و/ یا آلبومینوری بیشتر از 30 میلی گرم آلبومین ادرار در هر گرم از کراتینین ادراری، صرفنظر از GFR، حاکی از بیماری مزمن کلیوی می باشد. میزان تولید آن از 4 ماهگی تا 70 سالگی نسبتا ثابت بوده و متناسب با GFR می باشد. میزان تولید آن بر خلاف کرآتینین سرم تحت تاثیر جرم عضله، جنس و نژاد نبوده و سایر محدودیت های کرآتینین را نیز دارا نیست. مقادیر نرمال آن در مرد و زن تقریباً یکی بوده و در سرم یا پلاسمای هپارینه 0.5 ndash; 1.5 mg/L می باشد. امروزه مشخص شده که بسیاری از بیماری های مزمن کلیوی (CKD) که می توانند به راحتی درمان شوند با استفاده از کراتینین سرم تشخیص داده نمی شوند؛ درحالی که با تست Cystatin-Cبه راحتی تشخیص داده می شوند. از جمله Cystatin-Cبرای تشخیص زود هنگام اختلال کلیوی در دیابت تیپ II , I دارای ارزش تشخیصی بالایی است.

علت انجام تست سیستاتین سی:

1.شاخص میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR)به ویژه در بیمارانی که در آن کراتینین سرم ممکن است گمراه کننده باشد(برای مثال در افراد بسیار چاق، افراد مسن، و یا دچار سوءتغذیه).

2. ارزیابی عملکرد کلیه در افراد مشکوک به داشتن بیماری کلیوی؛

3. پایش پاسخ درمان در بیمارن کلیوی؛

4. تخمین میزان فیلتراسیون گلومرولی؛

روش آزمایشگاهی سیستاتین سی:

Quantitative Nephelometry، Particle enhanced immunoturbidimetric assay، ELISA

سیستاتین سی_Cystatin C with Estimated GFR:

سیستاتین سی (Cystatin-C) یک پروتئین دارای 122 اسید آمینه با وزن ملکولی 13کیلودالتون یک ممانعت کننده سیستئین پروتئاز و غیر گلیکوزیدی می باشد که در تمام سلول های هسته دار بدن تولید می شود.ساختمان سوم این پروتئین متشکل از یک مارپیچ آلفای بزرگ و یک مارپیج آلفای کوچک است که از یک صفحه بتای بزرگ 5 رشته ای موازی ناهمسو می گذرند. این پروتئین ابتدا در سال 1961 در مایع مغزی- نخاعی و ادرار بیماران با نارسایی کلیه کشف شد و گاماتریس نام گرفتCrubb و Lofberg برای اولین بار توالی اسید آمینه ای آن را تعیین کردند. به دلیل اندازه کوچک و بار مثبت آن به آزادی از گلومرول ها فیلتر می شود.این ماده به طور کلی توسط توبول پروکسیمال بازجذب می شود و در نبود نارسایی توبولی پروکسیمال، به هیچ وجه در ادرار ترشح نمی شود. بنابراین ظهور آن در ادرار، نشان دهنده آسیب توبولی پروکسیمال است.غلظت سرمی آن تنها به فیلتراسیون گلومرولی بستگی دارد. بنابراین تغییرات غلظت سرمی Cystatin-C به عنوان معیار غیر مستقیمی از GFR مورد استفاده قرار می گیرد. سیستاتین C فعالیت مهارکنندگی قابل توجهی در برابر پروتئازهای پاپایین مانند دارد و مانند سایر سیستاتین ها یک مهارکننده سیستئین پروتئاز درونی است. سیستاتین C قوی ترین مهارکننده کاتپسین های B، H، K و S است که ثابت های مهاری آن در حدود نانومولار یا حتی کمتر از آن است.این پروتئین جزء خانواده بزرگ سیستاتین هاست که عمدتاٌ فعالیت مهارکنندگی سیستئین پروتئازی دارند. در انسان12نوع سیستاتین وجود دارد که بر اساس ساختمان مولکولی و توزیع در بدن به سه گروه تقسیم می شوند:

  • سیستاتین های نوع اول A و B، که عمدتاً در داخل سلول وجود دارند.
  • سیستاتین های نوع دوم (C ,D ,E/M ,F ,G ,S ,SN and SA)، که سیستاتین های خارج سلولی هستند.
  • نوع سومL and H، سیستاتین های داخل عروقی هستند.
نمونه گیری تست: نوع نمونه گیری آزمایش سیستاتین سی، به صورت سرم است.