تست سیترات

اطلاعات تکمیلی سیترات:

مقادیر کمتر از میانگین 24 ساعته نشان دهنده یک خطر بالقوه برای شکل گیری و توسعه سنگ کلیه می باشد. بیماران با سیترات ادراری پایین و بیماران با تشکیل سنگ جدید یا درحال رشد ممکن است از تعدیل در درمان شناخته شده برای افزایش دفع ادراری سیترات بهره مند شوند. سطوح بسیار پایین(mg/24 hours 150gt; )، بررسی برای تشخیص احتمالی اسیدوز متابولیک مثل اسیدوزتوبولار کلیوی پیشنهاد می شود.

علت انجام تست سیترات:

تشخیص عامل های خطرزا در بیماران با سنگ های کلیوی کلسیمی

ارزیابی نتایج درمان بیماران با سنگ های کلسیمی و اسیدوز توبولار کلیوی

روش آزمایشگاهی سیترات:

روش GC، کاپیلاری الکتروفورزیس یا واکنش با واسطه آنزیمی

سیترات_Citrate Urine:

سیترات ادراری یک مهارکننده اصلی تشکیل سنگ کلیه است که بخشی از آن به دلیل اتصال کلسیم در ادرار است. سطوح پایین سیترات ادرار یک عامل خطر برای تشکیل سنگ کلیه در نظر گرفته می شود. چندین اختلال متابولیک مرتبط با غلظت کم سیترات ادرار وجود دارد. هر شرایطی که pH لوله کلیوی یا pH داخل سلولی را کاهش دهد، ممکن است سیترات را کاهش دهد، به عنوان مثال: اسیدوز متابولیک، افزایش مصرف اسید، هیپوکالمی یا هیپومنیزیمی.غلظت کم سیترات در ادرار را می توان با اصلاح اسیدوز، هیپوکالمی یا هیپومنیزمی با تغییر رژیم غذایی یا با استفاده از داروهایی مانند سیترات و پتاسیم درمان کرد.سیترات، سیس آکنیتات (و ایسوسیترات) هم در تولید انرژی و هم در حذف آمونیاک سمی نقش دارند. سطوح بالا می تواند نشان دهنده سمیت آمونیاک باشد. از دست دادن مزمن این ترکیبات ارزشمند می تواند به از دست دادن اندام های ذخیره شده و اختلال در عملکرد عصبی کمک کند.