تست زمان انعقاد خون کامل

اطلاعات تکمیلی درباره آزمایش زمان انعقاد خون کامل:

در این آزمون زمان لخته شدن خون تام پس از افزودن یک ماده فعال کننده ذره ایی سنجیده می شود. این روش همانند زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال (APPT)، توانایی آغاز تشکیل لخته در مسیر داخلی را با فعال سازی فاکتور XII اندازه گیری می کند. با کنترل وضعیت انتقال خون با استفاده از ACT می توان به آسانی و به سرعت پاسخ به هپارین درمانی را ارزیابی کرد. کاربرد ACT در تعیین دوز مناسب سولفات پروتامین برای خنثی نمودن تأثیر هپارین در پایان روش های جراحی و همودیالیز نیز از اهمیت مشابه ای برخوردار است. از هر دو آزمایش APTT و ACT می توان برای ارزیابی هپارین درمانی استفاده نمود. با این حال نسبت به APTT دارای چندین مزیت می باشد. اول در موارد استفاده از دوزهای بالای هپارین برای ضدانعقاد درمانی،ACT بسیار دقیقتر از APTT است. این خصوصیت موجب می شود تا این آزمون به ویژه طی وضعیت های بالینی که نیاز به دوز بالای هپارین دارد مفید واقع شود؛ به عنوان مثال طی CPB که نیاز به تجویز دوز بالای ضدانعقادها حدود 10 برابر مقدار مصرفی برای ترومبوز وریدی می باشد. APTT در این دوزهای بالا قابل سنجش نیست. در CPB هدف درمانی برایACT، 480 - 400 ثانیه است. دوم ACTنه تنها ارزانتر است بلکه در مقایسه با APTT که وقت گیر و نیاز به تجهیزات کامل آزمایشگاهی دارد، انجام آن سریع تر و آسان تراستACT را می توان بر بالین بیمار انجام داد.

علت انجام تست زمان انعقاد خون کامل:

1.تعیین زمان انعقاد خون کامل

2. سنجش اثر داروهای ضد انعقاد هپارینی طی آنژیوپلاستی قلب، همودیالیز و جراحی بای پس قلبی-ریوی(CPB)

3. ارزیابی دوز مورد نیاز پروتامین سولفات برای برگرداندن تأثیر هپارین جهت اعمال جراحی یا دیالیز

روش آزمایشگاهی زمان انعقاد خون کامل:

روشLee White، آزمایش بر روی لام، آزمایش انعقاد به روش لوله مؤیینه، سنجش انعقاد الکترومیکانیکال

زمان انعقاد خون کامل_Clotting Time:

برای لخته شدن خون، آنزیم ترومبین باید از پیش ساز پروترومبین پلاسما تولید شود. سپس ترومبین فیبرینوژن محلول را به فیبرین نامحلول تبدیل می کند. تولید ترومبین شامل فعال شدن متوالی تعدادی دیگر از فاکتورهای انعقاد پلاسما است، این فرآیند همچنین توسط Ca++ و عوامل آزاد شده توسط پلاکت ها و بافت های آسیب دیده کمک می کند. زمان صرف شده برای لخته شدن خون عمدتاً نشان دهنده زمان لازم برای تولید ترومبین به این روش است. اگر غلظت پلاسمایی پروترومبین یا برخی از عوامل دیگر کم باشد (یا اگر فاکتور وجود نداشته باشد یا از نظر عملکردی غیر فعال باشد)، زمان لخته شدن طولانی خواهد شد. میانگین بازه زمانی لخته شدن خون حدود 10 تا 13 ثانیه است. عدد بالاتر از این محدوده به این معنی است که لخته شدن خون بیشتر از حد معمول طول می کشد. عدد کمتر از این محدوده به معنای لخته شدن خون سریعتر از حد طبیعی است.

• ترومبین از دو زنجیره پلی پپتیدی 36 (زنجیره A) و 259 (زنجیره B) باقیمانده تشکیل شده است که به طور کووالانسی از طریق یک پیوند دی سولفیدی بین باقیمانده های C1 و C122 به هم متصل شده اند.
• پروترومبین یک گلیکوپروتئین وابسته به ویتامین K است که در کبد سنتز می شود. از 579 اسید آمینه با وزن مولکولی 72 کیلو دالتون تشکیل شده است. غلظت پلاسمایی 0.1 میلی گرم در میلی لیتر است.
• فیبرینوژن انسانی از سه جفت زنجیره پلی پپتیدی به نام های Aalpha;، Bbeta; و gamma; با جرم های مولکولی به ترتیب 66500، 52000 و 46500 Da تشکیل شده است. افزودن همزمان و پس از ترجمه کربوهیدرات متصل به N به زنجیره های Bbeta; و gamma;، جرم مولکولی کل را به حدود 340 کیلو دالتون می رساند.