تولید ماده ای جدید برای درمان نوعی سرطان پوست

به گزارش روابط عمومی پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، گروهی از محققان با همکاری پژوهشگران ایرانی ماده ای زیستی تزریقی برای انتقال داروی شیمی درمانی جهت درمان ملانوما موضعی (نوعی سرطان پوست) تولید کرده اند.
مواد زیستی رقیق کننده برشی تزریقی (STBs) به دلیل تحویل کارآمد و موضعی سلول ها و همچنین مولکول های مختلف از فاکتور های رشد گرفته تا دارو ها، توجه محققان را به خود جلب کرده اند.
مواد زیستی رقیق کننده برشی (STBs) دارای ویژگی های مکانیکی منحصر به فردی هستند به طوری که ویسکوزیته آن ها تحت تنش برشی کاهش می یابد و مدول آنها پس از تزریق به مقدار اولیه خود باز می گردد.
اخیراً، STB های مبتنی بر برهم کنش الکترواستاتیک، از جمله نانوکامپوزیت های ژلاتین/LAPONITE، از طریق یک فرآیند مونتاژ ساده توسعه یافته اند و خواص رقیق کنندگی برشی و قابلیت تزریق فوق العاده ای دارند.
با این وجود قابلیت ترکیبات مختلف ژلاتین و LAPONITE برای تعدیل انتقال دوکسوروبیسین (DOX داروی شیمی درمانی) در مقادیر مختلف pH برای افزایش اثربخشی درمان موضعی سرطان پوست هنوز نامشخص است.
به طور دقیق تر دوکسوروبیسین برای درمان بسیاری از انواع سرطان ها استفاده می شود. دوکسوروبیسین نوعی داروی شیمی درمانی است که آنتراسیکلین نیز نامیده می شود. این دارو، با مسدود کردن آنزیمی به نام توپو ایزومراز ۲، رشد سلول های سرطانی را کند یا متوقف می کند.
در همین راستا گروهی از STB های تزریقی را با استفاده از ژلاتین و LAPONITE برای بررسی تأثیر نسبت آن بر ویژگی های مکانیکی، ظرفیت انتشار DOX در واکنش به مقادیر مختلف pH و میزان سمیت سلولی نسبت به ملانوم بدخیم ابداع کردند.
تجزیه و تحلیل پروفایل انتشار ترکیبات مختلف STB های بارگذاری شده با DOX& تحت شرایط pH مختلف نشان داد که مقادیر کمتر& LAPONITE (6NC25)& منجر به واکنش pH بالاتری می شود که قادر به دستیابی به انتشار موضعی، کنترل شده و پایدار DOX در یک محیط ریز تومور اسیدی است.
همچنین تجزیه و تحلیل تحویل DOX در شرایط آزمایشگاهی و تست روی موجود زنده نشان داد که& 6NC25 بارگذاری شده با DOX می تواند به طور مؤثر تومورهای بدخیم زیر جلدی را از طریق مرگ سلولی و محدودیت رشد ناشی از DOX مورد هدف قرار دهد.